۱۴۰۴ آبان ۱۱, یکشنبه

مرگ طبقاتی؛ از شش میلیون تا یک میلیارد و هشتصد میلیون




 مرگ طبقاتی؛ از شش میلیون تا یک میلیارد و هشتصد میلیون

بر اساس گزارش روزنامه شرق – ۱۱ آبان ۱۴۰۴

روزنامه شرق در گزارشی تکان‌دهنده با عنوان «مرگ طبقاتی» نوشت که در شهر مشهد، قیمت قبرها از حدود ۶ میلیون تومان تا ۱ میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان متغیر است. قبرهایی که در نزدیکی حرم امام رضا(ع) یا در قطعات خاص قرار دارند، گاه با واسطه‌گری دلالان به بهایی فروخته می‌شوند که از تصور مردم عادی خارج است.
به گفته این گزارش، بازار قبر به عرصه‌ای تازه از نمایش تفاوت طبقاتی تبدیل شده است؛ جایی که حتی در مرگ، فاصله میان فقیر و ثروتمند از بین نمی‌رود.

فقر زنده‌ها، تجمل مرده‌ها

در جامعه‌ای که میلیون‌ها نفر با حقوق حداقلی، بیکاری، یا فقر دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، خبر فروش قبرهای میلیاردی نه‌تنها شوکه‌کننده، بلکه دردناک است.
مردمی که در زمان حیاتشان از خرید خانه ناتوان بودند، حالا باید نگران قیمت زمینی برای دفن خود باشند.
مرگ هم دیگر آرامش نمی‌آورد؛ مردن هم خرج دارد.

در مقابل، قشر ثروتمند حتی در لحظه مرگ نیز لوکس‌پسند است؛
سنگ قبرهای ایتالیایی، محوطه‌سازی اختصاصی، و مراسم تشییع با ظاهر تجملی.
همه‌چیز در خدمت نمایش طبقه‌ای است که نه در زندگی و نه در مرگ، از نمایش قدرت مالی خود دست نمی‌کشد.

وقتی نابرابری از گور سر برمی‌آورد

تجاری‌شدن مرگ و ایجاد بازار سیاه برای قبرها نشانه‌ای از فساد ساختاری و ضعف نظارت حاکمیت است.
این وضعیت بازتاب همان شکاف طبقاتی عمیقی است که در زندگی روزمره مردم دیده می‌شود:
خانه، آموزش، درمان، کار… و حالا قبر.
همه‌چیز تبدیل به کالا شده است، و هر چه ثروتمندتر باشی، حتی مرگت هم «ارزشمندتر» است.

ناکارآمدی حاکمیت در برابر کرامت انسان

وقتی مدیریت شهری، نهادهای مذهبی، و دستگاه‌های دولتی نه تنها در برابر چنین بی‌عدالتی سکوت می‌کنند بلکه منبع درآمدی برای انهاست، معنایش چیزی جز ناکامی حکومت در حفظ کرامت انسانی نیست.
دولتی که از «عدالت» سخن می‌گوید، اما در برابر خرید و فروش قبر با قیمت میلیاردی بی‌تفاوت است، در عمل از مسئولیت خود در برابر حقوق بشر عقب‌نشینی کرده است.

مرگ طبقاتی، فریاد خاموشی است از دل جامعه‌ای که در آن انسان، پیش از مرگ و پس از آن، قربانی سیاست‌های تبعیض‌آمیز می‌شود.

بیدار شو، هنوز زنده‌ای

شاید دردناک‌ترین بخش ماجرا این باشد که مردم هم به این نابرابری عادت کرده‌اند.
وقتی گورستان‌ها هم طبقاتی می‌شوند و سکوت عمومی ادامه دارد، یعنی جامعه به نوعی خواب جمعی فرو رفته است.
بیدار شدن از این خواب، یعنی درک اینکه حقوق بشر فقط در میدان سیاست نیست —
بلکه در ساده‌ترین حقوق انسانی معنا دارد: حق زندگی، حق مرگ، و حق برابری در میان خاک.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

هدررفت یک دستاورد؛ وقتی پیش‌شرط‌های دموکراسی کافی نیستند

  هدررفت یک دستاورد؛ وقتی پیش‌شرط‌های دموکراسی کافی نیستند مجید شیعه‌علی ماهنامه خط صلح  – بسیاری از پژوهشگران سیاسی که بر روی تحولات سیاسی،...