خبر تلخ خودکشی یاسمن شیرانی، رزیدنت سال دوم رشته زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی تهران، بار دیگر توجهها را به فشارهای شدید روانی و کاری دانشجویان پزشکی و رزیدنتها جلب کرد. این اتفاق ناگوار نمادی از بحران خاموشی است که سلامت روانی و حقوق انسانی دستیاران تخصصی پزشکی را تهدید میکند.
فشارهای تحصیلی و علمی
رزیدنتها و دانشجویان پزشکی باید حجم عظیمی از مطالب علمی و مهارتهای عملی را همزمان یاد بگیرند. ساعات طولانی شیفتهای شبانه، آزمونهای متعدد و مسئولیت مراقبت از بیماران، فرسودگی جسمی و روانی را افزایش میدهد. محروم شدن از حق استراحت و زندگی شخصی، نقض حق داشتن زندگی انسانی و شایسته است.
مسئولیت سنگین و استرس بالینی
هر رزیدنت مسئول جان بیماران است و کمبود تجربه و راهنمایی ناکافی فشار و اضطراب مداوم ایجاد میکند. حقوق بشر تاکید دارد که کار باید منصفانه و با رعایت سلامت جسمی و روانی انجام شود، اما فشارهای بیش از حد این حق را نقض میکند.
حقوق پایین و رضایت کم از زندگی
حقوق محدود و عدم رضایت از زندگی، یکی از عوامل اصلی فشار روانی است. رزیدنتها با حجم کاری زیاد، درآمد کافی ندارند و فرصت لازم برای استراحت، خانواده و فعالیتهای تفریحی را ندارند. طبق اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر فرد حق دارد از سطح زندگی مناسب برای سلامت و رفاه خود برخوردار باشد؛ محروم شدن از این حق، نقض کرامت انسانی است.
پیامدهای روانی و سلامت
مطالعات نشان میدهد حدود یکسوم رزیدنتها افکار خودکشی یا اضطراب شدید دارند. افسردگی، بیخوابی و اختلالات جسمی ناشی از فشار کاری، تهدید مستقیم حق سلامت روان و امنیت شخصی است. بیتوجهی به این مسئله، مغایر با اصول حقوق بشر است.
راهکارها با رویکرد حقوق بشری
1. افزایش حقوق و حمایت مالی برای تأمین زندگی شایسته و کاهش فشار اقتصادی.
2. دسترسی به مشاوره و حمایت روانی برای حفظ سلامت ذهنی و جلوگیری از بحرانها.
3. کاهش ساعات کاری و شیفتهای طولانی و ایجاد تعادل بین آموزش و زندگی شخصی.
4. بهبود فرهنگ آموزشی و مدیریتی با رعایت کرامت انسانی و حمایت روانی از دانشجویان.
5. آموزش مهارتهای مقابله با استرس و مدیریت زندگی برای تضمین حق زندگی شایسته و سلامت روان.
نتیجهگیری
خودکشی یاسمن شیرانی هشدار جدی نسبت به شرایط بحرانی رزیدنتها و دانشجویان پزشکی است. فشارهای تحصیلی، کاری و اقتصادی، حقوق پایین و محرومیت از زندگی شایسته، نه تنها سلامت جسمی و روانی آنان را تهدید میکند، بلکه نقض حقوق بشر محسوب میشود. توجه به سلامت روان و رفاه این گروه، برای تضمین کیفیت مراقبتهای پزشکی و کرامت انسانی ضروری است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر