اعدام در سکوت؛ ایران زیر سایهی طناب دار
در تازهترین گزارش سازمان ملل متحد، مای ساتو (Mai Sato) — استاد حقوق کیفری از دانشگاه ملی استرالیا و گزارشگر ویژهی سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران — تصویری تکاندهنده از وضعیت اعدامها در ایران ارائه داده است.
او که در سال ۲۰۲۴ جانشین جاوید رحمان شد، مأموریت دارد تا واقعیتهای پنهان در پشت دیوارهای زندانهای ایران را آشکار کند؛ واقعیتهایی که اکنون به شکلی هولناک خود را نشان میدهند.
طبق گزارش سازمانهای بینالمللی از جمله Iran Human Rights و ECPM، تنها در سال ۲۰۲۴ میلادی دستکم ۹۷۵ نفر در ایران اعدام شدهاند. اما نکتهی تکاندهنده اینجاست: کمتر از ۱۰ درصد از این اعدامها از سوی مقامات رسمی اعلام شده است.
به این معنا که صدها انسان در سکوت مطلق از میان رفتهاند — بدون نام، بدون اطلاع خانوادهها، و بدون ردّی در رسانهها.
مای ساتو در بیانیهای هشدار داده است:
> «پنهانکاری در اعلام اعدامها، خود شکلی از نقض حقوق بشر و بیاحترامی آشکار به کرامت انسانی است.»
کارشناسان حقوق بشر معتقدند جمهوری اسلامی از اعدام بهعنوان ابزار سرکوب سیاسی و اجتماعی بهره میبرد؛ ابزاری برای ترساندن، نه عدالت.
در بسیاری از موارد، احکام مرگ در دادگاههایی چند دقیقهای صادر میشوند و هیچ نظارت مستقلی بر روند دادرسی وجود ندارد.
ساتو در گزارش خود از وضعیت زنان، اقلیتها و معترضان نیز سخن گفته است — گروههایی که بیشترین قربانیان این چرخهی مرگاند.
او خواستار توقف فوری اعدامها و ایجاد شفافیت کامل در روند قضایی شده است.
اما تا زمانی که حقیقت پشت دیوارهای سرد زندانها پنهان میماند،
طناب دار، صدای بلندتری از عدالت خواهد داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر