بیآبی در ایران؛ شکاف عمیق میان شهر و روستا
نقض خاموش حقوق بشر و ویرانی محیط زیست**
مقدمه | میراث تلخ ما برای آیندگان
۱. روستاهای ایران؛ اولین قربانیان فراموششده
در هیچ نقطهای از ایران، بحران آب به اندازه روستاها عریان و بیرحم نیست.
۱-۱. روستاهای بدون شبکه آبرسانی استاندارد
این یعنی تبعیض ساختاری در حق دسترسی به آب.
۱-۲. وابستگی به منابع محلی؛ ویرانی در یک چشم بر هم زدن
این اتفاق نه یک «بحران طبیعی»، بلکه نتیجه سالها برداشت بیرویه و مدیریت غلط است.
۱-۳. آب آلوده، تانکرهای فرسوده و صفهای بیپایان
۲. شهرهای ایران؛ پشت ظاهر آرام، بحرانی نفسگیر
اگرچه شهرها زیرساخت گستردهتری دارند، اما بحران آب در آنها نیز رو به تشدید است.
۲-۱. شبکههای فرسوده شهری و افت فشار
۲-۲. وابستگی خطرناک به سدها و طرحهای انتقال آب
۲-۳. اولویتهای سیاسی؛ شهرها در اولویت، روستاها در فراموشی
۳. بیآبی و نقض حقوق بشر در ایران
حق دسترسی به آب سالم، طبق منشور جهانی حقوق بشر، یک حق اساسی است. اما میلیونها ایرانی از آن محرومند.
۳-۱. زنان؛ قربانیان پنهان تبعیض آبی
۳-۲. کودکان؛ محروم از حق سلامت
۳-۳. مهاجرت اجباری و بیخانمانی زیستمحیطی
۴. بحران محیط زیستی ایران؛ مرگ تالابها، فرونشست زمین و نابودی کشاورزی
۴-۱. فرونشست زمین؛ مرگ خاموش زیر پای ما
۴-۲. نابودی تالابها و رودخانهها
۴-۳. تعطیلی کشاورزی و تهدید امنیت غذایی
۵. عدالت آبی؛ حلقه گمشده مدیریت بحران ایران
این یعنی بیعدالتی عمیق در توزیع یک منبع حیاتی.
۶. ریشه بحران؛ سوءمدیریت، تصمیمهای اشتباه و فقدان برنامه ملی
۶-۱. سدسازیهای غلط
ساخت دهها سد بدون ارزیابی محیطزیستی، بسیاری از منابع آب پاییندست را نابود کرده است.
۶-۲. انتقال آب بهجای مدیریت آب
۶-۳. نبود برنامه ملی آب
۷. جمعبندی | آب، نبض حیات ایران است
مهرنوش رهام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر