عضوشبکه مدافعین حقوق بشردرایران
بحران آلودگی هوا در تهران؛ مدارس تعطیل و «دورکار مصلحتی» مادران
تهران زیر چتر آلودگی هوا
تهران – با افزایش بیسابقه شاخص آلودگی هوا در پایتخت، کارگروه اضطرار آلودگی هوای تهران دست به اقداماتی زد که اگرچه ظاهراً برای حفاظت از سلامت کودکان و کارکنان بودهاند، اما در عمل بیش از آنکه راهحل باشد، به «تسکین موقتی بحران» شبیه است.
بنا بر تصمیم این کارگروه، مهدکودکها و پیشدبستانیها تعطیل شدند، و مقطع ابتدایی در روزهای سهشنبه و چهارشنبه بهصورت غیرحضوری برگزار خواهد شد.
همزمان، اعلام شد که «بانوان کارمند دارای فرزند خردسال (مهد یا پیشدبستانی) میتوانند دورکار شوند».
از یکسو، این تصمیم بهظاهر کاهش فشار بر خانوادهها را نشان میدهد؛ اما از سوی دیگر، باید پرسید آیا «دورکاری مادران» آنچنان هم امتیازی است که به عنوان راهحل بحران مطرح شود؟ چرا باید زنان شاغل با فرزند خردسال، عمدتاً زنان، بار مدیریت آلودگی هوا را به دوش بکشند؟ چرا مسئولان به جای اصلاح ساختاری، بار را بر دوش خانوادهها و به خصوص مادران میاندازند؟
مقامهای دولتی میگویند این تصمیم «موقتی و اضطراری» است؛ اما آیا این مدل تصمیمگیری مداوم قرار است به رویه تبدیل شود؟ آیا وقتی شاخص آلودگی به سطح خطرناک میرسد، تعطیلی کامل همه مقاطع و اجرای راهحلهای جدیتر برای کاهش آلایندهها (مثل کنترل منابع آلاینده، محدودیت شدیدتر ترافیک، سوخت پاکتر) مطرح نمیشود؟ کارگروه، در عوض، به اقدامات سطحیای مانند تعطیلی مقاطع پایینتر و دورکاری مادران بسنده کرده است.
بعلاوه، این تصمیم میتواند تبعات آموزشی و اجتماعی داشته باشد. دانشآموزان ابتدایی در این دو روز مهم آموزشی را از دست میدهند، و خانوادههایی که امکان یا زیرساخت لازم برای آموزش آنلاین ندارند، آسیب بیشتری میبینند. آیا این «آموزش اضطراری مجازی» عملاً عدالت آموزشی را تهدید نکرده است؟
در نهایت، باید از مسئولان پرسید: آیا «دورکاری مادران با فرزند خردسال» باید تبدیل به یک سیاست دائمی جبران خسارت شود، یا باید اصل مشکل آلودگی هوا و بیتدبیری در حل آن را در اولویت قرار داد؟ آیا مادامیکه آلودگی هوا به یک بحران سالانه تبدیل شده، نمیتوان به جای مدیریت علائم، به درمان ریشهای فکر کرد؟
مهرنوش رهام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر